Getting Children to School
Stichting Samsara was een middelgrote Thaise NGO van Nederlandse origine, die actief was op het gebied van het verbeteren van schoolfaciliteiten in de noordwestelijke provincie Mae Hong Son in Thailand. Het ruige terrein in dit bergachtige gebied heeft een slechte infrastructuur (de provincie is een van de minst ontwikkelde van Thailand) en dit heeft gevolgen voor de toegankelijkheid van het onderwijs voor kinderen uit de bergen. Dus Samsara’s missie was: “Getting Children to School”.
Schoolfaciliteiten zoals Samsara ze aantrof
In de Mae Hong Son provincie langs de grens met Birma/Myanmar vormen de Karen, Hmong, Shan, Lisu en Lahu volkeren de meerderheid van de bevolking. De Thai in deze provincie leven voornamelijk in stedelijke centra en in de valleien, terwijl de Karen, Hmong, Shan, Lisu en Lahu in de bergen wonen. Vroeger konden veel kinderen in dit deel van Thailand niet eens basisonderwijs krijgen omdat de afstand tussen huis en school te groot was. Ze zouden elke dag uren moeten lopen om naar school te gaan. Zelfs als ze in slaapzalen op school konden blijven en daar konden eten, waren de voorzieningen vaak zo slecht, kapot en vies, dat dit geen aantrekkelijke optie was.
Een soortgelijk verhaal kan worden verteld voor de docenten. De Thaise overheid eist van alle pas afgestudeerde leraren dat ze hun onderwijscarrière op schooltjes in geïsoleerde gebieden beginnen. In verschillende gevallen was de kwaliteit van de slaapzalen van leraren zo slecht dat jonge leraren weigerden daar te wonen of hun ouders daar bezwaar tegen maakten.
Met betere huisvestingsomstandigheden zijn leraren uit andere regio’s echter meer bereid om aan het begin van hun onderwijscarrière enkele jaren in de bergscholen te blijven. Samsara bouwde daarom slaapzalen voor zowel kinderen als leerkrachten. Daarnaast zorgde Samsara ook voor schoon water voor de scholen, hygiënische keukens, kantines en toiletgebouwen. Ook plaatste Samsara in heel wat gevallen zonnepanelen waardoor schooltelevisie en betere communicatie met de buitenwereld mogelijk werd.
Dankzij de activiteiten van Samsara kunnen duizenden kinderen uit bergdorpen ver weg van de dichtstbijzijnde school nu comfortabel verblijven in solide slaapzalen, schoon water drinken, goed eten in kantines dat wordt bereid in hygiënische keukens, schone toiletten gebruiken en genieten van het gebruik van school televisie. Hetzelfde geldt voor tientallen docenten. Het is dan ook niet voor niets dat de naam van Samsara in de Thaise taal staat voor drie essentiële zaken: goed onderwijs, een goede gezondheid en een goed leven.
Schoolfaciliteiten zoals Samsara ze heeft gebouwd
Tussen 2004 en 2016 heeft Stichting Samsara de volgende voorzieningen gerealiseerd
- 77 slaapzalen voor studenten
- 108 slaapzalen voor leraren
- 103 schoolkantines
- 6 bibliotheken, en het verstrekken van schoolboeken aan 65 scholen
- 88 toiletgebouwen
- 100 kleine voorzieningen zoals keukens
- 86 opvangtanks voor regenwater
- 125 grote schoonwaterinstallaties
- 60 kleine schoonwaterinstallaties
- 80 door zonne-energie aangedreven projecten
- 80 meubelsets voor al bestaande schoollokalen en slaapzalen
- 25 voorzieningenvoor het wassen en drogen van kleding
- Beurzen voor 800 studenten, die de kosten voor gemiddeld drie jaar dekken
En nu krijgen ze les
Stichting Samsara heeft 12 films gemaakt, elk van maximaal vier minuten over haar projecten en resultaten
Samsara 1 Waar Samsara actief is
Samsara 2 Het effect van regen in Mae Hong Son, Thailand
Samsara 3 Het effect van regen op onderwijs in de bergen van Mae Hong Son
Samsara 4 Wat we aantreffen tijdens een eerste bezoek aan de schooltjes
Samsara 5 Wat Samsara doet op de bergschooltjes
Samsara 6 De leerlingen op de bergschooltjes
Samsara 7 Het aanleggen van schoon water projecten
Samsara 8 Schoolleven buiten de lessen
Samsara 9 De meubel werkplaats van Ratana
Samsara 10 Electriciteit verlicht onderwijs
Samsara 11 Bouwen op afgelegen schooltjes
Samsara 12 Overdracht en openingen
Boek “Getting Children to school”
Dit boek biedt een voorbeeld van buitengewoon effectieve kleinschalige ontwikkelingshulp, welke door Samsara is toegepast. Samsara denkt dat het interessant en nuttig kan zijn voor andere kleine en startende NGO’s die met hun projecten zoveel mogelijk willen bereiken op een duurzame en effectieve manier. Het kan helpen bij het vermijden van enkele van de valkuilen waarmee zelfs de meest voorzichtige en verantwoordelijke NGO’s worden geconfronteerd
Mijn bijdrage en geleerde lessen
Bovenstaand verhaal is het verhaal van de Stichting Samsara. Mijn rol hierin en de lessen die ik uit deze periode getrokken zijn nu aan de beurt.
De Stichting Samsara werd in Thailand gedragen door twee vrijwilligers: Ratana die verantwoordelijk was voor de communicatie met de schooltjes en het Provinciale Departement van Onderwijs, de productie van meubels voor alle facilteiten organiseerde en de organisatie regelde van 250 schoonwater installaties en de 90 zonne-energie projecten. Ikzelf was verantwoordelijk voor het project management, de fondsenwerving, contact en rapportage aan de donoren. Samen hielden wij toezicht op alle bouw projecten.
Het was geweldig om in de prachtige bergachtige omgeving van de provincie Mae Hong Son te werken. Het was fantastisch om samen te mogen werken met al die schooldirecteuren en leerkrachten op de bergschooltjes. Veel van de lessen die ik heb geleerd staan in het boek “Getting Children to School” beschreven maar voor mij persoonlijk blijven er een aantal belangrijke principes van werken bij.
In ontwikkelingswerk moeten projecten aansluiten bij de lokale situatie, de lokale behoeften, maar vooral ook wat ze lokaal aankunnen. Zij, de doelgroep, moeten het project willen en aankunnen.
Schoenmaker blijf bij je leest is een belangrijk spreekwoord om projecten gerealiseerd te krijgen. Wil je op een schooltje een project realiseren concentreer en beperk je dan binnen
de besluitvormingsstructuur van het onderwijs (Ministerie van Onderwijs-top-naar schooltje-bottom). Ga dan niet ook een gezondheidszorg project doen. Dan krijg je te maken met de besluitvormingsstructuur binnen de gezondheidszorg (Ministerie van Volksgezondheid- top-naar kliniek-bottom).
Het voorkomen van gezichtsverlies wordt vaak door westerlingen geinterpreteerd als “ je moet veel toegeven” “je moet voorzichtig in aanpak zijn”. Daar ben ik het niet mee eens. Je moet duidelijk, precies en principieel zijn in de kwaliteitseisen van het project, in het tijdsschema van het project en in hoe het geld besteed wordt en niet te vergeten in het te bereiken resultaat. Dat eisen je sponsoren. Daar sta je voor. Vanzelfsprekend is dat dit wel moet aansluiten bij wat er lokaal mogelijk is. Maar daarna is afspraak afspraak en contract is een contract. Stel je nooit zwak op. Voorkomen van gezichtsverlies is de manier waarop je conflicten oplost. Mensen niet in het nauw drijven, nooit bekritiseren waar minderen en meerderen in de hiearchische lijn bij aanwezig zijn. Conflicten zien te voorkomen door te anticiperen, door de locale situatie te kennen, zoals aanwezigheid van materialen, prijzen, omstandigheden, kennis van de hiërarchie. Je huiswerk doen, kennis overdragen, mensen leren met elkaar samen te werken. Dat is het halve werk.
Tenslotte wil ik mijn overleden soulmate Manus herdenken die mij, ook in deze veertien jaren werk voor de Stichting Samsara, altijd ondersteund heeft en wie ook alle fotografie van de projecten op zich nam, dat zo belangrijk was in de rapportages naar de sponsoren.
