Multimediaverhalen
Ik kom uit een familie waar mijn grootvader al de familie maar ook het leven in de stad filmde. Daarom beschik ik over filmbeelden waarop ik mijn vader kan zien lopen toen hij drie jaar oud was.
Mijn vader deed er nog een schepje bovenop. Mijn kindertijd is uitgebreid gefilmd en gefotografeerd. Op dat moment hadden we vaak een hekel aan de hete lampen die op je gericht waren, maar later blijk je te beschikken over een groots archief over je eigen leven.
Mijn vader was decennialang voorzitter van de stichting ‘Nijmegen Blijf in Beeld’ en heeft daarmee het filmarchief van mijn geboortestad Nijmegen opgebouwd. Het toegankelijk maken van het filmarchief was een taak die mijn vader ook privé serieus nam. De 8 mm- films van mijn opa en van hemzelf digitaliseerde hij eerst op video en daarna op dvd.
Na de dood van mijn geliefde en van mijn ouders besefte ik hoeveel archiefmateriaal ik had van mijn volwassen leven; reisdagboeken, brieven, ansichtkaarten en e-mails en heel veel foto’s. Daarnaast waren er de dagboeken van mijn ouders, de balansboeken van de winkel van mijn opa en zoveel meer. Familietraditiegetrouw heb ik dat op mijn beurt gedigitaliseerd.
Ondertussen viel mij op dat de pionier op dit gebied, de Washington Post, journalisten er niet meer op uit stuurt om alleen schriftelijk verslag te doen van de gebeurtenissen die plaats vonden maar verhalen te maken die werden geïllustreerd met films, foto’s en documenten, omdat de digitale krant die gelegenheid gaf. Dat noemde ze Multimediaverhalen. Die techniek gaf mij de mogelijkheid om interessante gebeurtenissen uit mijn leven en dat van mijn familie weer te geven. En op zo’n manier dat het voor buiten de familie ook interessante verhalen zijn om te bekijken.
